mércores, 17 de decembro de 2014



Temos perdido o corazón á sombra.
Nós xa somos o rematado adeus,
os puxigos abertos á tristeza,
fame de algo, de alguén, moura semente
que polo ser apousa.
Hai que deter ao lonxe moita ala,
render vivos designios,
resignarnos
a desmandar os verbos máis amados
como soños que doen.

Todo se torna escuro e o noso páxaro
despegará por ser libre, e cantando.

¿De qué é esta ausencia...?

¿Quen nos pesa, a punto de caer?...

Non é de agora, non. Sempre de par en par
presente está a soidá coma outras veces.
Levan os homes un frío terrible
polos séculos dos séculos.
E se puidesemos asegurarnos
de botar pra fóra
o censo medular de tantos nomes
que nos minan a vida...

Diante da miña casa vén a lúa.
Qué fácil, reclinada e monótona,
a claridade do astro.
Eu digo mornamente:
"A alma laia coma o son do mar".
Todos advertimos as pisadas
dun preciso clamor.
¿Non o recoñecedes?. Enteiro, desquiciado,
algo en nós é o que morre.



Este poema é do libro Estacións ao mar. Neste poemario hai varias temáticas e entre elas a soidade ten unha grande importancia, como vemos nesta composición. Os elementos negativos están moi presentes (a sombra, o adeus, a tristeza, a ausencia, a escuridade...). A propia soidade aparece no verso 16 ("presente está a soidá coma outras veces"). As queixas do eu poético son contínuas e compáraas co son do mar ("A alma laia coma o son do mar").

A voz poética, por un lado, parece estar encerrada e desexar a liberdade ("o noso páxaro despegará por ser libre"). Por outro lado, sente algo extraño no seu interior que ignora o que é. O eu lírico lanza varias preguntas, creando un efecto de diálogo directo co lector que fai que este se sinta dentro do poema.

Na última destas preguntas, no penúltimo verso do poema, a alusión ao lector é directa por mor da utilización da quinta persoa de plural ("¿Non o recoñecedes?"). E, finalmente, a voz poética desvela aquilo que sentía no seu interior, sen saber moi ben o que era. Agora sabe que algo dentro dela está a morrer ("algo en nós é o que morre"). Este "algo" pode facer referencia á propia soidade que provoca como fin último a morte.




Ningún comentario:

Publicar un comentario